Picos de Europa

Zaterdag 3 Oktober

"Idyllische weidelandschappen voeren omhoog naar de adembenemende bergen met kalksteenmassief van de Picos de Europa.."
(Citaat)

De Pyreneëen zijn mooooiiii.. ik dacht dat het het een beetje flauw gebergte was.. zoals ik het gezien had vanuit de bus naar Spanje (eerdere busvakanties uit een ver grijs verleden)..
Beetje simpel gedacht maar dat geeft niet .. des te verrassender is het omhier door heen te trekken..
Ik zit bijna met mijn neus tegen het glas en geniet van ieder moment en alles wat ik mooi vind. Het is heerlijk om weer vrij te kamperen.. een plek voor jezelf.. ongestoord in de wilde ruige natuur.. Als we op zulke plekken stuiten dan hoef ik niet veel moeite te doen om Jan over te halen.. we vinden het allebei grandioos genieten.

Torla is een dromerig middeleeuws bergdorpje om te zien als we het binnen rijden.. maar als we de volgende dag door de straatjes lopen in het zo'n ingeslapen dorp waar alles gesloten is tot vier uur 's middags dat we maken dat we wegkomen voor we zelf ingeslapen raken.. het plaatsje doet ons helemaal niets en we rijden rond vier uur de camping af en Torla uit.. een beetje vreemd voor ons doen want om die tijd gaan verder reizen betekent dat je niet zo heel veel verder komt voor het donker wordt.
We zien wel en rijden weg nadat ik nog snel mijn vorige verslag op internet plaats.
Het voelt goed om weg te rijden.. het landschap waarin we nu weer rijden streelt ons oog en we genieten van het bijzondere licht dat er aan het eind van de middag over de bergen valt..
Misschien was het er vaker en zien we het nu juist omdat we nog fris om deze tijd in de camper zitten..
Ik weet het niet.. maar het is uitzonderlijk mooi..

De bergen zijn nog steeds ruig en afwisselend en als we rond zes uur in het gebied rond Berdun komen willen we niet meer verder.. Het begin van de ondergaande zon zorgt voor een zachte tint in de lucht en het landscschap is zo surrealistisch en bijzonder mooi dat we hier willen overnachten om er de volgende dag ook nog even van te kunnen genieten.
We lopen een klein stukje van het pad richting dal.. gaan weer terug en maken heel veel foto's tot het bijna donker is.. daarna ga ik nog even voor een lekkere maaltijd zorgen.
De volgende ochtend is deze wereld betoverd door een zachte tint van het eerste zonlicht.. hìervoor wil je echt wel vroeg je bed uit..
Na het ontbijt lopen we het pad af en hopen we bij het riviertje te komen maar we blijven steken.. het pad raakt verwilderd en wordt drassige grond dus lopen we terug.
Als we later richting Pamplona rijden stoppen we bij het stuwmeer Embalse de Yesa.. er staat niet echt veel water in en als we rond wandelen vinden we restanten van huisjes.. zelfs een klein haventje of aanlegsteiger.
We zijn verbaast want we zien ineens mensen die zich ingesmeerd hebben met klei.. in eerste instantie moet ik aan een aboriginal denken als ik de man zie die heel dicht bij de plek zit waar ik aan het fotograferen ben.. hij loopt weg.. terug naar de anderen in de verte bij een ruïne en als we goed kijken zien we daar heel veel mensen bezig in de klei. En steeds zien we auto's aankomen rijden met nog meer mensen die ook voor dat modderbad van witte klei komen.

Na deze fotosessie rijden we verder.. het was mooi en weer bijzonder.. ons avontuur gaat verder naar de kust van Costa Cantabria.
We zoeken de camperplaats op bij Gorliz en ontdekken dat deze niet meer bestaat en besluiten dan maar te parkeren op een parkeerplaats bij een woonwijk aan het strand.
Geen zin om iets beters te zoeken maar wel jammer want ik had me verheugd op een overnachting aan het strand.. waar we toch nog even met Lupo naartoe lopen en die gaat helemaal uit zijn dak..
De wolven en beren zijn door hem al weer vergeten.. haha..

En vandaag (zaterdag) rijden we naar Picos de Europa.. Nu een rit die wat meer over de snelweg voert maar die we onderbreken in Santona. Ik had hier iets over gelezen in het ANWB-boek.. eenmaal in het stadje blijkt het een crime te zijn om daar met je camper rond te rijden. Veel eenrichtingswegen die heeeeel erg smal zijn.. en als er aan een kant een volle rij geparkeerde auto's staat en aan de linkerkant een auto op de stoep weet je niet hoe je verder moet. Jan probeert een ander straatje en als we die bijna uitgereden zijn blijkt hier de verplichte rijrichting ook niet uit te voeren zijn want ook hier staat in de bocht een auto half op straat en op de stoep.. Ik moet loodsen en sta heftig te gebaren.. gnifff.. ik moet nu nog lachen om de spiegel die ik zag bewegen.. als we ons weer uit het stadje weten te werken parkeren we aan de rand bij de haven. Wij gaan dit soort plaatsjes niet meer in.. dat kost te veel poetswerk na de vakantie. :D
Nu zitten we op de camping in Potes.. met uitzicht op de pieken van de Picos de Europa.. een fantastisch uitzicht en we hadden het plan om in Fuente Dé met de kabelbaan omhoog te gaan.. helaas lezen we net op internet dat honden niet toegestaan worden in de kabelbaan..
boelshit :( ... nu moeten we wat anders bedenken.

zondag 4 oktober
Jan heeft uitgevogeld dat hier dicht bij de camping het franciscanenklooster Santa Toribo de Liebema staat en dat schijnt de belangrijkste religieuze plek van deze streek te zijn.
We zitten hier in/bij een bedevaartsoord..
Er zou een splinter van het Ware Kruis vanuit Jeruzalem hierheen gebracht zijn en deze relikwie is gezet in een groot met bladgoud bedekt kruis in de Capilla del Lignum Crucis.. dat lijkt dus interessant nietwaar.. ?
We hebben een nieuw doel en gaan er lopend naar toe. Het is een steile weg maar als we het klooster na diverse bochten zien staan aan de weg zien we een mooi spaans klooster.
We hebben geluk.. het klooster is gesloten van 13.00 - 16.00 uur en wij zijn er net na eenen... :D
Dat betekend in dit geval dat er geen mens is die ons met Lupo tegenhoud want honden worden hier overal geweert.. we lopen er rond en maken foto's .. ook in de kerk.. wat officieel niet mocht maar ik heb het geluid afgezet van mijn camera en maak er binnen toch foto's.. het beestje kon het niet laten.. hihi..

Ook met het rondkijken en later op internet uitzoeken begrijp ik dat Beato de Liébana een monnik was die daar geleefd heeft en de Apocalyps van Johannes geschreven heeft en dat zijn werk vooral door de bijzondere illustraties van groot kunsthistorisch belang is.
Er is een expositie.. maar de deuren blijven tot vier uur dicht.
We lopen daarna nog wat verder het pad tegen de berg omhoog en er kunnen wat hermitages bekeken worden.. aanwijzingen genoeg.. 't Is net een puzzeltocht.. we komen in een onbekend land en weten niet wat we gaan ontdekken..:)