Grieks Pasen en het zicht op de hemel

Als we op punt staan Nunspeet te verlaten gaat de fanfare door het dorp..
We lachen erom ..we zijn al ingehaald met luidende klokken in Saas Grund, vuurwerk op diverse bestemmingen, maar niet eerder een fanfare gehad bij ons vertrek..
Onderweg bij de grens van Zwitserland/Italië twijfel om verder te rijden omdat ik zo’n pijn in mijn buik heb als ik iets gegeten heb.Iets wat ik thuis al had maar nog niet zo erg.
We rijden door en in Italie, onze tweede overnachting, worden we door een behulpzame Italiaan de weg gewezen naar een leuke camperplek in Saronna, door voor ons uit te rijden om daar te komen.. dit na een telefoon gesprek dat via zijn dochter liep…Want de camperplek die wij gevonden hadden doet onguur aan en hij kwam daar alleen om zijn vuilwatertank leeg te laten lopen op de service plek. De derde dag komen we op camping Mar Y Sierra in Stacciola terecht, die nog zo goed als onbevolkt is. Doordat er een nieuw sanitair gebouw gebouwd wordt en deze nog niet af is mogen we toilet en douche in het hotelletje gebruiken wat bij de camping hoort.
We blijven op de verharde parkeerplaats staan dichtbij het hotelletje en hebben daar fantastisch uitzicht over het glooiende landschap naar de zee die 5 km verderop ligt.
Vanuit Ancona varen we over naar Igoumanitsou.

17 april 2014
Vanuit de haven van Igoumanitsou rijden we naar Ioanina over de oude weg (E92) en niet over de nieuwe snelweg (E90). De weg was ons geadviseerd door Mariet en ze had gelijk.. het is genieten van deze route door bergachtig landschap met veel kronkelwegen.
Als we in Ioanina aankomen hebben we eigenlijk geen zin om een camping te zoeken en vinden we een camperplek dichtbij het meer en de oude citadel. ’s Avonds zoeken we een restaurant waar we binnen kunnen zitten om iets te eten want het voelt met 5 graden ijzig koud.
Een maf contrast om iemand in z’n korte broek op een terrasje te zien zitten en mensen met winterkleding en handschoenen aan te zien lopen.
Helaas heb ik door het eten weer heel erg buikpijn en heb daar tegen de ochtend nog last van.
Voorlopig gaan we maar niet meer uit eten en komt het er op neer dat mijn behoefte aan eten minder wordt.

De volgende dag rijden we verder naar Dodona waar een amphitheater is en daarna naar het Meteora-gebied, nog veel meer kronkelige wegen en onderweg gaat het nog sneeuwen ook. Verderop stoppen we bij een picknic plaats net buiten het dorpje Trigana,
Zo’n vriendelijk plekje om je camper neer te zetten dat we de verleiding niet kunnen weerstaan en niet verder rijden.. het is waarschijnlijk toch te laat om nog op een camping aan te komen.
Een man uit het dorp komt met z’n zoon polshoogte nemen en de zoon spreekt een beetje engels. Jan kletst even met ze en daarna rijdt de man weer terug naar het dorpje. Ik denk dat het opperhoofd het acceptabel vindt dat wij hier blijven overnachten…;-)

19 april 2014
Het Meteoralandschap is schitterend en overweldigend..
Omdat de rotsen de hemel lijken te raken, trokken eeuwen geleden mensen zich hier terug om zich te richten op het geestelijke en de ontoegankelijkheid maakte het een ideale plek voor kluizenaars op zoek naar geestelijke verstilling.
Eerst bezoeken we Rousannou en daarna komen we bij The Great Metora (het klooster van de transfiguratie) die we ook nog bekijken en rijden daarna nog een stukje door dat gebied. We zijn zo onder indruk van deze bijzondere omgeving dat we er willen overnachten op een parkeerplaats bovenop zo’n rotspiek met uitzicht op vier van de zes kloosters die nog te bezichtigen zijn. Een bezoek aan een camping stellen we nog een dagje uit.
’s Avonds rond half twaalf wordt het ineens weer heel druk met verkeer over de doodlopende weg naar de kloosters.. we kijken naar buiten en zien dat de kloosters verlicht zijn en dat daar al die drukte voor is. Paasnachtdienst in de twee kloosters nabij onze overnachtingplek! Echt geweldig..de klokken van diverse kloosters luiden en in het dorp wordt vuurwerk afgeschoten. Rond half een komen de mensen weer terug en lopen kinderen met lampionnen of kaarsjes naar de auto’s terug…echt wel leuk om dit zo te zien. Als het buiten weer rustig is gaan we slapen!

Op zondag 1e paasdag bezoeken we het klooster der allerheiligen: Varlaam… het is nog heel rustig en daardoor wel heel sereen en mystiek, mede doordat overal in het klooster het gezang van de monniken te horen is.
Voor het eerst sinds jaren heb ik een soort ‘paasgevoel’. Hier overnachten was een goede keuze.
Als we later de camping in Kastraki oprijden worden we hartelijk ontvangen met twee roodgeverfde paaseieren en twee lekkere koekjes. Pasen op z’n Grieks.. helaas niet met gegrilde geit die ik wel overal aan het spit zie maar dan op privé terrasjes. ’s Avonds eten we een hapje bij de taverna op de camping en de volgende ochtend verlaten we dit bijzondere gebied.

21 april 2014
We gaan op weg naar het schiereiland Pilos en gaan daar over de Chania-pas een mooie kronkelweg omhoog en door de dorpjes zelf soms erg smal, we blijven doorrijden en hopen op een van de strandjes aan de oostkust een stekkie te vinden om te overnachten. Die vinden we uiteindelijk bij Lambidou. De taverna bij dit strandje lijkt verlaten en het is hier doodstil.. een hond blaft in de verte.. hij heeft ons kennelijk toch opgemerkt. Met de paar lantaarnpalen om ons heen hebben we nog een beetje verlichting bij nacht.
Van Lambadou rijden we naar Platanias en er is geen camping open.. we gaan ’s middags om een uur of drie bij een restaurantje eten waar wat locals zitten te eten, de eigenaresse is heel vriendelijk. We eten hier een vers voor de deur gevangen visschotel heerlijk gegrild met een lekkere tomaten salade en een blok feta. De eigenaresse verteld dat het geen enkel probleem is als we voor een paar dagen aan de kade blijven staan ook al zien we borden dat het verboden is te kamperen.
We blijven een nachtje in dit vriendelijke dorpje, jammer dat het de volgende ochtend zo grijs en grauw ziet, we gaan dus maar een stukje verder langs de kust rijden en komen door het dorpje Lefokastro, als we onze route van de tomtom volgen komen we door zo’n smal straatje dat het echt even heel spannend wordt of we tussen de twee huizen door kunnen rijden.. er blijft niet veel ruimte over.. links 20 cm en rechts wordt het zo smal dat het lijkt dat we het huis gaan raken.. het gaat goed maar het had er niet smaller moeten zijn. We vinden vrijwel meteen daarna een strandje, heerlijk privé tussen Lefokastro en Afissos in.
Als we ’s ochtens wakker worden van het zacht kabbelend geluid van de golven tegen het strand schijnt ook de zon weer en is het zo lekker dat we besluiten om toch zeker ook deze dag hier nog door te brengen. ‘s Middags komen er ineens dolfijnen langs de baai zwemmen, en blijven een paar keer langs komen.. het is erg lastig om v.a. het strand een foto te schieten want ze duiken ook zo weer onder water. Het is mooi om dit mee te maken.
Verder raap ik een sinaasappel op die aanspoelt en Jan (die net het boek Australië op blote voeten uitgelezen heeft) zegt dat het betekent dat dit het voedsel voor vandaag is..
Ik zie het meer cryptisch en bezie de aangespoelde sinaasappel als Seafruit.. oftewel VIS… we moeten maar eens wat meer vis eten..dat viel me van de week ook wel goed… :-)

Vrijdag 25 april 2014 gaan we naar de camping in Kato Gatzea maar willen graag langs de kust blijven rijden.. helaas wordt de weg naar Afissos steeds smaller met zulke nauwe bochten dat we twijfelen of de volgende bocht nog wel moeten uitproberen.. . we gaan daar vrij steil naar beneden en de weg zal nog meer gaan afdalen
We zetten de camper stil stappen uit om te kijken in de bocht hoe het verder verloopt en Jan denkt dat het wel kan. Ik loop nog twee bochten verder en zie dat het verderop echt niet meer kan en daar zeker geen gelegenheid meer is om te keren dus we gaan terug, met een paar keer heen en weer steken lukt het en moeten we opnieuw tussen de vernauwing tussen twee huizen in Felokastro..
Op de camping duik ik al vrij snel onder de douche.. zalig om weer eens onder het warme water te staan!!! Ik hoop dat het warme water niet uit een boiler kwam want ik heb er heel lang onder gestaan. Twee weken onderweg en dan voor de derde keer week kunnen douchen…niet slecht ;-) Dat betekent tevens dat we bijna geen gebruik van campings hebben gemaakt.
Camping Sikia is een mooie camping en zal zeker heel gezellig zijn als het een maandje verder in het seizoen is en het iets warmer weer is.
Vooral het pleintje onder de bomen waar het terras van het restaurant is.. Jammer het is niet echt warm is en het gaat ook af en toe regenen. Voor dit weekend is er nog veel regen voorspelt.

Op 27 april ruilen we de camping weer in voor minder luxe maar meer avontuur.. we nemen een weg die behoorlijk afwijkt van de makkelijke snelweg A1 ri Athene en gaan door het binnenland over de E65 door het berggebied van Parnassus. Een prachtig gebied, erg vlak maar bijzonder mooi door alle kleurschakeringen van de diverse velden. Doordat we hoger gaan en de berg op zien we het als een grote lapjesdeken…
Rond een uur of zes staan we hoog op de berg stil en parkeren de camper op een ruime plek waarvan we vinden dat we hier wel kunnen overnachten. Af en toe rijdt er nog een auto voorbij om om tien uur is het echt doodstil.
De volgende ochtend schijnt de zon even en hebben een mooi uitzicht over de vlakte onder ons en zien we lage wolkjes beneden ons… mooi!
Maar het gaat weer regenen en als we doorrijden naar Delphi raken we in dikke mist verzeild en eenmaal bij Delphi regent het knetterhard.. we rijden door naar de haven van Itea, een mooi grote parkeerplaats waar staat dat het verboden is te kamperen.. maar met een camper kampeer je toch niet.. je parkeert….!
Morgenochtend zal het mooi weer zijn in Delphi,Morgen dus een tweede poging.