Mist en Sneeuw

Als we wakker worden zit het potdicht na een nacht van regen.. maar als later de dikke wolk optrekt die in het dal hangt zien we dat er sneeuw is gevallen tot bijna in het dal.
Ik ben helemaal in m’n sas.. dit hebben we nog niet eerder meegemaakt in Saas Grund in deze tijd van het jaar. De bergen waar we tegen aankeken waren bruinige ruige rotsen waarvan het onderste deel bebost is met daar boven uitstekend de top van de Allalin met sneeuw bedekt en een paar stukken met gletscher maar nu is het rond om ons wit.
We willen de berg op.. boven kijken hoe het er daar uit ziet.. misschien zit het dik in de mist maar misschien hebben we zicht.. en dan merk je weer het voordeel van het gratis gebruik van de kabelbaan. In de kabelbaan zien we mooi de overgang van de regen/sneeuwgrens.. het dorpje Triftalp ligt daar mooi in de sneeuw.. zo anders ziet er uit.. een paar dagen geleden was het een groene weide en liepen de koeien hier rond. We gaan door dikke flarden mist heen en bij Kreuzboden stappen we over op de tweede kabelbaan naar Hohsaas. Onderweg kijken we even op de Weissmieshutte waar we een paar dagen geleden het prachtige en enorm zonnige uitzicht hadden naar de bergen aan de overkant van het dal. De Weissmieshut verdwijnt al weer in de mist en ik was net op tijd met m’n foto. Ik zit te stralen en Jan zit om mij te lachen.. ik voel me kinderlijk blij.. het jubelt in me.. we hebben SNEEUW.. :o))
Opnieuw zitten we in een dikke wolk en zien helemaal niets meer.. wel heel gek want het voelt enorm warm in het bakkie waar we in zitten.. Als we boven komen bij Hohsaas staan we in de zon.. tegen alle verwachting.. en het is er warm.. ongelofelijk. Tegenover ons steekt de hele bergwereld met pieken boven de wolken uit.. alles is wit...
We maken wat foto’s en gaan lopen, lopen de hut met terras voorbij en lopen richting gletscher.. best wel spannend want het pad is breed genoeg om er te kunnen lopen maar daarnaast loopt het wel heel steil af en ik moet er niet aan denken dat ik zou uitglijden.
Als we bij de gletscher komen is het al weer mistig. We zien een groepje mensen die een bergsportcursus hebben en aan touw over de gletscher lopen. Dat moet voor deze beginnelingen toch wel heel spannend zijn in deze mist en verse sneeuw.
Als we teruglopen vraag ik aan Jan om niet te ver voor me uit te lopen zodat ik me op zijn voeten kan concentreren. Als in trance loop ik achter Jan aan en wil naast me -de schuine helling die de diepte naar de gletscher in gaat- niet zien. Als ik me bij de hut met z’n terras omkeer durf ik pas weer te kijken en zie dat er eigenlijk niks te zien was.. enkel dikke mist….
We gaan terug naar Kreuzboden en zoeken daar de hangmatten op. Het meertje ligt er in een serene stilte.. door de mist in het dal is er van de hele bergwereld aan de overkant niets meer te zien.. het lijkt bijna of de wereld hier ophoudt..
We zijn blij dat we naar boven zijn gegaan.. dit hadden we niet willen missen.