Marmottenheuvel en Monstertocht

En terwijl ik mijn verhaal zit te schrijven zie ik het fanatieke wandelvolk al met de wandelstokken onder de arm van de camping vertrekken.. ;o)
Het is negen uur.. zij hebben al ontbeten en poten stevig naar de bus of kabelbaan. De kriebels om de bergen in te trekken komen alweer opzetten..
Neeeee…. vandaag maar eens proberen echt te luieren….

Vraag me niet waar ik de energie voor al die wandelingen vandaan haal maar als ik bij het begin voor zo’n bergpad sta wil ik em lopen ook. Zo hebben we in de afgelopen dagen voor ons nieuwe paden gelopen die ik een paar jaar geleden nog niet gelopen zou hebben om dat ik dat niet durfde…
en wat een verschil met hoe ik me drie á vier weken geleden voelde.
Het is hier ondertussen het mooiste wandelweer dat je maar kunt wensen..
In korte broek en t-shirt in de bergen op 3000 m hoogte wandelen… we zijn dus nog in Zwitserland.

Om de wandelingen te kunnen volgen: link naar interactieve kaart en wandelroutes
bike.intermaps.ch/saastal/saas-almagell-grund/flash/index.swf?lang=de

We zijn zondag de afdaling van de marmottenheuvel gaan lopen.. oftewel met de kabelbaan in Saas Fee naar Spielboden(2455 m) geweest en 600 meter afgedaald. Aan het begin van de route leven veel mürmeltieren op deze berg en kennelijk zijn ze hier al zo vaak door de wandelaars gevoerd dat wanneer je op een steen gaat zitten ze naar je toe komen om te bedelen… helaas.. wij wisten dat niet en hadden geen worteltjes bij ons maar een ander groepje wandelaars wel en zo hadden we toch snel wel een paar leuke plaatjes.. :o)

Maandag 4 sept. Gaan we route 8 lopen.. wat begint met het stuk over het blokkenterrein wat we vorige week al begonnen waren..
Het gaat goed ik ga voorop en het gaat als een speer omdat het eerste stuk al niet meer onbekend is.. een prachtige route om te lopen en we genieten van de diversiteit onderweg. De afdaling is lang maar gaat heel geleidelijk over de alm en tussen de boerderijtjes door. Het laatste stuk van het pad door het bos is wel heel bijzonder.
Bos en enorme rotsblokken.

Op dinsdag 5 sept. gaan we opnieuw naar Hohsaas.. in eerste instantie omdat we nog eens van het uitzicht te genieten maar als we er zijn besluiten we ondanks dat er nog sneeuw ligt naar Kreuzboden te lopen. Er is een spoor dus iemand heeft de route al gelopen maar na een tijd houdt het spoor op en moeten we zelf gaan sporen.. gelukkig weten we hoe het pad loopt maar als we het niet geweten hadden waren we teruggegaan naar de kabelbaan.. Op een enkele plek moeten we even zoeken..
We wanen ons terug in Nepal.. maar dan zonder gids ;o)

Woensdag rustdag.. als je dan denkt dat we geluierd hebben ?
Nee! We hebben amper op ons gat gezeten en zijn toch weer gaan wandelen.. de hoge weg langs de Saasbach. Als we op een lawinehelling stuitten die afgezet is zoeken we onze weg door een weiland en lopen terug naar Saas Grund. Leuk en relaxed tochtje.

Donderdag 6 sept vertrekken we voor onze doen vroeg en lopen we we vanaf Kreuzboden naar Almagelleralp.. opnieuw door ruig rotsblokken gebied.. en na een uur wordt het pad weer iets breder.. het pad voert door een gebied dat vol lawine rekken staat.. het is er dus erg steil.. we genieten van de uitzichten die hebben onder weg want deze route is ook weer nieuw voor ons en het pad voert op een gegeven moment een hoek in waar we nog nooit gelopen hebben.. indrukwekkend wat je vanaf deze route allemaal kun zien..Als we het dal uitkijken zien we Berner Oberland liggen. Aan de de overkant het hele berg gebied rond Saas Fee en links van ons het Almagellertal met de besneeuwde Portjengrat en Lattelhorn.. aan het eind van dit dal kun je de Zwischbergenpas over lopen. We dalen af in dit dal en gaan naar de Almagelleralp-hutte.. Een lekker koud Radler-tje als beloning.. een half uur pauze nemen we hier. Als we de afdaling langs de rivier nemen ri. Saas Almagel/ Saas Grund denken we dat deze heel geleidelijk zal gaan.. zoals deze op de kaart lijkt maar helaas.. we komen op een punt waar we verschillende kanten op kunnen.. naar links de Erlebnisweg die over laddertjes voert, waar je langs een steile helling naar beneden gaat en geen optie is omdat dat niet gaat met de hond.. een route waar je met stoeltjeslift naar beneden moet en ook geen optie is want honden mogen daar niet in.. dus blijft er geen andere optie over dan het pad naar rechts te nemen.. en die is steil…
Ik vind hem echt niet leuk meer.. maar we moeten naar beneden.. terug naar Saas Grund.. het genieten is hier over.. we zijn moe en proberen een lastig pad veilig te lopen en komen om 7 uur helemaal kapot terug op de camping.. gelukkig ligt er nog een pak zalm in de koelkast en hebben we nog brood want een warme maaltijd zit er niet meer in.
Zelfs Lupo laat zich met een kreun op zijn kussen vallen.
De mooiste tocht tot nu toe maar ook een monstertocht door de steile afdaling.
16 km door ruig berggebied zien we later op de GPS