Via Lac Poncon, Ventoux, Le Colorado de Rustrel

We rijden weg bij de camping waar we twee nachten waren en rijden langs het meer dat Lac de Serre Poncon heet.

Onze overnachtingsplek ligt nog zo vredig in de vroege ochtendzon..
In de verte hoor ik een piepende schreeuw van een vogel.. gek.. denk ik als ik naar buiten loop.. waarom bij het donker de plek niet meer veilig kon voelen en nu de zon opkomt het als vredig voelt.. wat zit onze geest toch vreemd in elkaar.
Het is een prachtige plaats waar we overnacht hebben.. bij bosjes.. ongeveer twintig meter hoger dan het meer dat Lac Serre Poncon heet. Een plek om te genieten van de stilte die er is en waar we ons geen moment bedachten toen we het zagen en er gelijk een mooi plekje in zagen om te overnachten. Maar toen we gingen slapen werd de schijterd in me wakker.. ik voelde ons toch wel heel erg afgezonderd zitten van de bewoonde wereld…
We zitten even later aan een lekker ontbijt en hebben geen haast om te vertrekken.

Als we onze route weer vervolgen stuiten we onderweg op Les Penitents Des Mees…
we zien ze al vanuit de verte en dichterbij maakt het zoveel indruk dat we in het dorpje keren en terug rijden naar de parkeerplaats waar we aan voorbij gingen. Een prachtplek om te overnachten vinden we.. er is een toiletgebouwtje.. ruimte en achter ons die geëerodeerde rotsen.
We lopen door het dorpje langs de bijzondere rotswand en het dorpje is in stijl. De huizen zijn afgewerkt met de stenen die uit de eroderende rotsen vallen.. echt dichtbij komen mag ook niet want je zou maar eens een stuk op je kop krijgen. Ik kan het natuurlijk niet laten om zo’n weggerolde steen mee te nemen.. ;o)
Een paar andere camperaars die ons daar op de parkeerplaats hebben zien staan parkeren er ook en zo staan we die nacht niet alleen en dat is al weer een stuk gezelliger ;o)

(Later lees ik iets over een legende.. dat de monniken van Montagne de Lure versteend zijn geraakt.. had iets met liefdevolle vrouwen te maken)

We gaan naar de Mont Ventoux maar eerst vullen we daar zes waterflessen van 1,5 liter op de begraafplaats in Sault .. op iedere begraafplaats heb je kraantjes dus dat is weer een handige tip van het camperforum…en zo kunnen we weer even vooruit met vers drinkwater.
Bovenop de top van de Mont Ventoux is het koud en we zijn er snel weg en gaan iets lager op de berg overnachten in het gehucht Le Mont Serein.. het waait er enorm s nachts’. De volgende ochtend rijden we opnieuw naar de top en het is er gezellig druk.. veel fietsers die de Ventoux beklimmen. Sommige mensen komen bijna zwabberend over de weg omdat ze top willen halen maar de kracht bijna niet meer hebben.. het is puur hun wilskracht dat ze er nog komen.
Er staat een ploegje Belgische vrouwen van de atletiek vereniging. Staan fietsers op te wachten en er wordt iedere keer gejoeld als er een van hun ploeg binnenkomt.. helemaal als ‘Timmetje’ binnenkomt en bijna instort.. zijn vader was al eerder binnen en vangt hem op..Timmetje is emotioneel staat op instorten en pa giet een fles water in z’n nek… er valt genoeg te zien en te beleven daar bovenop die top…
En slik… die kraampjes met zalige lekkernijen waren er natuurlijk ook..

En we gaan weer verder.. ik wil heel graag de okergroeven bij Rustrel zien en daar gaan we nog naartoe. Het is eigenlijk helemaal niet ver weg en als we we de camper daar geparkeerd hebben kunnen we aan de wandelroute door de groeve beginnen. Keuze uit drie routes en we nemen de middenweg die twee uur duurt.. waar wij natuurlijk drie uur van maken.. echt heel mooi om dat te zien en natuurlijk hebben we moeten lachen om Lupo die zich heel triomfantelijk plat gooide in het oker stof en ons aankeek met een blik van wie doet me wat.. we kennen die blik en dan is hij niet meer tegen te houden.. gaat rollen en wil niet meer stoppen met rollen.. we hebben nu een hondje die licht okergeel getint is en echt geen witte haren meer heeft.. :) (en vreselijk stroef voelt).

We rijden naar Sault om daar te overnachten op een camperplek en hebben geluk want het staat er al aardig vol met campers maar we kunnen nog een plekje vinden. Niet echt gezellig hier.. ik vind het meer een soort zigeunerkamp.. maar we hebben geen zin in het camping-gedoe want we willen morgen weer verder. Voor vertrek lopen we nog even Sault in waar klassieke autos het dorp moeten opvrolijken en gaan als we terug zijn op weg naar de Gorge de la Nesque.. een route door de kloof met de camper..
Met bochtjes… heeeel veeeel bochtjes en mijn maag en darmen kronkelen ongeveer net zo naar links en rechts in het ritme van de vele bochtjes.. mijn armen hebben zich denkbeeldig om de binnendeurkruk vastgekronkeld en ik vraag aan Jan of hij deze weg noteert als nooit meer te rijden met de camper! .. Als we de vermelding krijgen dat het volgende tunneltje er één is die rechts 2.60 m. hoog is en links 3.30 m. begint Jan toch lichtelijk nerveus te worden.. de camper is 2.66 hoog… de weg gaat steil naar beneden en keren is geen optie.. dus helemaal links door het tunneltje dan maar.. deze weg wordt echt genoteerd.. die rijden we noooooooit meer…
Onderweg naar Villes zur Auzon komen we een druiven-oogstfeest tegen, we zoeken een parkeerplaats en die vinden we naast een druivenveld. Leuk hoor.. zoiets als braderie in Nunspeet maar dan anders… Als we in Bedoin aankomen is het daar ook weer een gezellig boeltje.. oude autootjes en wat kraampjes en we gaan lekker een pizza eten bij een Bretons restaurant.. ;)

En hier in Bedoin werden we vanmorgen verrast door een hevige regen en onweersbui.. voor we het wisten stonden we in een enorme plas met water en het veld waar we op uitkeken leek ook ineens een klein meertje te zijn. De camperplaats hier ligt tegen de camping aan en laat ik er nou net eens achterkomen dat we met onze wifi-versterker onbeveiligd internet hebben…
Allez.. hup.. dan maar weer eens rap een nieuw verslag schrijven en plaatsen…
En dat blijkt weer zoveel tijd in beslag te nemen dat we ook daar al weer vertrokken zijn voordat ik het verslag kan plaatsen.

Aan het eind van de middag hebben we ons genesteld op de mini-camping Le Ventoux in Mazan.. achteraf blijkt het een van een Nederlander te zijn en driemaal raden.. bijna allemaal Nederlanders hier dus we missen het franse jeu de boule sfeertje…
en getverpielekus… nu moeten we weer op onze woorden letten… dus misschien gaan we dan toch nog verkassen naar een camping in de buurt.. met ietsje meer fransen... het is tenslotte toch veel simpeler om met handen en voeten te communiceren ;o)