Als het leven in Muhlbach een soap lijkt te worden

Rest mij nog steeds om een eindverhaal bij onze paar weekjes Muhlbach te schrijven.
Ineens veranderd er een hoop. De sfeer bij de skischool wordt grimmiger. Nadat David en Leonie besluiten om hun baantje daar op te zeggen wordt er gevloekt en gescholden door Daniël en Wolfgang. Chenny wikt en weegt en besluit om haar hart te volgen en ook haar baan daar op te zeggen. Een moeilijke beslissing want ze leken het zo getroffen te hebben met hun kleine appartementje… en we weten intussen ook dat alle redelijkheid ver te zoeken is bij de skischoolhouder. De Camper moet uit de sneeuw gegraven worden.. er ligt zo ongeveer een meter sneeuw op het dak maar ook om de camper heen…Gelukkig zijn wij er ook nog en we weten met elkaar de camper van zijn plek te krijgen.
Als de camper bij het appartementje staat moeten de kedingkasten weer in de camper vast geschroefd worden want die waren er uit gehaald. Inclusief bijna al het huisraad wat zij in de camper hebben.Voor wie het niet weet…hier ben je wel een lieve dag mee bezig. Oud en nieuw vieren we nog in Muhlbach en we hadden het plan om Zondagochtend vroeg te vertrekken om dat Daniël het appartement die dag vrij wilt hebben.
Maar dan wordt zaterdag ‘s middags om een uur of vijf gebeld door Wolfgang of ze moeten komen helpen om ons er uit te krijgen… Chenny ontploft en drukt na een redenatie in het NL de telefoon uit waarna even later Wolfgang en Robert de trap in het appartement op komen stommelen. Er wordt heftig gesproken tegen Martin die net de trap af loopt… Martin probeert uit te leggen dat er op die tijd van de dag niet meer vertrokken gaat worden… er wordt gedreigd dat ze het loon inhouden van Chenny…
Als we dit alles meemaken kunnen we alleen maar achteraf zeggen dat het heel goed is dat Chenny het besluit genomen heeft dat ze daar weg wilde.
Het lijkt een grote soap te worden als ook even later een stel ski-leraars aan de deur staan om het appartement te bekijken omdat zij daar van Daniël in zouden moeten gaan wonen.

We gaan op tijd naar bed.. moe van alles.. bijna alle spullen zijn in de camper en onze auto en de volgende ochtend hopen we nog te ontbijten voor we vertrekken.
Als Chenny de volgende ochtend wakker is zet ze snel de oven aan. Loopt samen met Martin heen en weer te sjouwen met de laatste spullen naar de camper en ondertussen bak ik alle broodjes af die we hadden. In eens blijkt er geen tijd meer te zijn voor het ontbijt en moeten we als de gesmeerde bliksem echt al onze spullen zo snel mogelijk naar de auto brengen.
Er wordt opnieuw gejend en gedreigd. De motor van Martin staat bij Daniël’s huis in in de schuur en ze moeten hem voor tien uur opgehaald hebben. Dat betekend dat er heel snel naar Werfen gereden moet worden maar dat is toch de berg af het dal in. Jan en ik ruimen de laatste spullen weg en Chenny en Martin gaan ons vooruit naar Werfen.
Als we alles uit het huisje in de auto gepropt hebben brengen we de sleutel naar Daniël en rijden dan Chenny en Martin achterna.
Bij de benzinepomp onderaan de berg spreken we Marvin.. Hij vertelt dat hij ook zijn ontslag genomen heeft maar dat hij bijna de winkel uitgesmeten is door Daniël.
Wij zijn blij voor Marvin dat hij de knoop doorgehakt heeft. Hij zou daar echt niet prettig meer gewerkt hebben.

We rijden Werfen in en zijn er nog eerder dan Chenny en Martin die net een verkeerde afslag genomen hebben. Martin en Jan Lopen samen de stijgende weg in naar Daniëls huis om daar de motor op te halen en Chen en ik blijven bij de camper en de auto in de buurt.
Als de jongens met de motor aan komen lopen zijn we blij.. (want om eerlijk te zeggen was ik met al Daniël Thape's idiote buien en reacties bang dat Martin zijn motor kwijt zou zijn).
Hij wordt op de drager gehesen en vastgebonden en we gaan even bij een restaurantje wat warms drinken.
Hierna scheiden onze wegen om ieder op eigen snelheid naar Nederland te rijden.
Maar we hebben pech … we belanden in de file die we hadden willen vermijden door pas op maandag te vertrekken. En we komen die dag net voorbij München. Vinden een pensionnetje in een plaatsje waar ik de naam niet meer van weet en hebben opnieuw pech… als we na het eten op onze kamer zitten is het daar net zo koud als toen we aankwamen. De verwarming doet het niet en we zijn te moe om nog iets anders te zoeken. We vragen extra dekens want dat zomer dekbedje is echt niet genoeg om onder te slapen. Gelukkig zit het elektrische dekentje onderin mijn tas en leggen we die ook nog even in bed.
Ik zet een aantekening in het B&B boekje om de onvriendelijkheid van de eigenaars.. hier wil ik nooit meer overnachten.

Chen spreek ik nog even via de telefoon.. ook zij waren niet echt ver gekomen en hadden een camperplek in de buurt van München gevonden.
De volgende dag komen we thuis en Chenny en Martin zijn een dag later in Nunspeet om voorlopig even bij ons in huis te zijn tot ze weten wat ze hierna gaan doen.

En nu…
Tsjaaa… toen wij de diesel-motor hoorden aanslaan van de camper van Chen en Mart kregen wij ineens weer het oude vertrouwde camper gevoel en hebben zo ontzettend veel zin in de lente en voelen de kriebels alweer om weer te vertrekken. We fantaseren over Italië of opnieuw Noorwegen… dus ja wat zal het worden? … ;)