We hebben het Annapurna Base Camp gehaald !

Namaste!

Het begin van de trekking was een heftige klim vanuit Phedi. Over steile trappen moesten we minstens een uur omhoog klimmen waar we op een soort plateau aankwamen waar Tibetaanse vrouwen armbandjes zaten te verkopen. Een goed begin want uitgepuft heb ik daar gelijk een paar kralen-armbandjes gekocht en zie er nu inmiddels uit als een soort Masai.
De tocht ging daarna geleidelijk verder naar een lodge in Pothana waar we zouden overnachten. Door mooie landschappen en dorpjes liepen we de volgende dag verder en kregen we de eerste plensbui over ons heen.Waterproof-test van onze kleding zeiden we lachend tegen elkaar want we bleven droog.
Onderweg gaf ik soms vingerpoppetjes weg aan kleine kinderen. Mooi om die kleintjes zo blij te zien waarna ze heel netjes namaste zeiden met hun handjes tegen elkaar... daarna gingen ze er heel gelukkig mee spelen.Terwijl we ergens thee dronken hoorden we het kleintje achter de muur kraaien met het poppetje.. prachtig...:)
De derde dag begon met een prachtige zonsopkomst op de Annapurna zuid en Hiun Chuli (6400m)
Voor het eerst konden we de besneeuwde bergtoppen zien, 't was een prachtig gezicht en een heldere lucht.
Deze dag was wel zwaarder lopen want toen we in Jhinudanda aankwamen had ik geen energie meer om naar de Hotspring te lopen. Chenny en Geuri gingen wel, wij namen een lauw-warme douche.
Wat een genot als je vier dagen geen warm water had en daar door niet doucht.
Al wandelend zie je zoveel fascinerende plaatjes en dorpjes, landschappen, de mensen met hun mooie doorleefde gezichten...ze zijn zo mooi. Ik heb dus echt heel veel foto's geschoten. Soms moesten we afdalen naar de rivier om daar over te steken en afdalen loopt heerlijk maar betekent wel dat je de verloren hoogte meters weer omhoog moet klimmen. Met klimmen merkte ik hoe slecht mijn conditie was na de winter.Ik voelde me af en toe net een oud omaatje... stap voor stap en dan weer stilstaan om uit te hijgen.
Het Annapurna Base Camp ( ABC) bereiken was wat ik voor ogen hield... dat zou me een kick geven.
Sombadur de gids(en vader van Gopal), was een man met veel geduld, bistardie, bistardie zei hij iedere keer achter mij en betekende langzaam, langzaam. Soms liep hij zachtjes achter me te zingen en moest ik aaan de film " The story of the Weeping Camel" denken.
Alsof Sombadur me de berg op wilde zingen. Na weer een rivier over gestoken te zijn lijkt het klimmen iets beter te gaan maar het blijft heel zwaar.Tegen een berg oplopen zal ik ook nooit echt leuk vinden.
Na een een aantal dagen weet je uit je hoofd wat je op de menukaart kan vinden en voor mij wordt het dan toch snel simpel, Ontbijt met appelpannenkoek, spaghetti als lunch en patat met ei als diner.
Het eten dat mijn darmen een beetje verdragen kunnnen... en heel veel thee, Sombadur liet de ene thermoskan na de ander voor ons neus neer zetten. Een leuke man en we hebben ontzettend gelachen om zijn kinderlijk enthousiasme toen we hem Yathzee geleerd hadden.
Op de zevende dag bereikten we Machhapuchare Base Camp (MBC).
Het was die dag een stijgende wandeling van 500 m omhoog en kon me er niet door heen worstelen. Ik had mijn energie al snel op en Sombadur nam mijn rugzak over, Ik moest mijn jack aantrekken zodat ik niet zou afkoelen(kletsnatte rug).
We waren er voor de lunch en het was nog prachtig weer. Het was 's nacht ijskoud, met alle vesten over mijn slaapzak had ik het nog ijskoud.
Om vijf uur moesten we opstaan. Mijn kleren had ik al aan met slapen, met een kop thee en een mars voor onderweg vertrokken we naar het ABC over bevroren sneeuw die daar nog lag van de laatste lawine, ondertussen begon de zon op te komen en gaf een prachtige gouden gloed over Annapurna zuid en andere toppen.. totaal wolkenloos.... Een prachtig gezicht maar omdat ik weer 500 moest klimmen had ik niet zoveel foto's genomen. Klimmen vergde teveel energie van me. Eenmaal boven bij ABC aangekomen werden we opgewacht door Chenny en Geuri die nog eerder vertokken waren en sneller konden lopen dus zij waren er al een tijdje.
Doodmoe, bekaf, buiten adem maar heel BLIJ dat ik het gehaald had om in ABC te komen heb ik even uit staan puffen.
Even later zijn we naar de kleine stupa gelopen op het hoogste puntje bij de gletscher op 4150 meter.Ik heb wel prachtige foto's vanaf dit punt kunnen maken.
We hebben daarna thee gedronken bij een van de lodges en gingen terug over de nu veel zachtere sneeuw naar het lager gelegen MBC voor onze tweede overnachting.
Ik bleek daar aangekomen weer koorts te hebben en kon niet meer warm worden toen ik stil zat. Jan heeft toen een extra dekbed gevraagd om over mijn slaapzak te leggen en we hebben gevraagd aan Sombadur of de heater om vijf uur in de dining hall aan mocht. Ik ben direct met antibiotica begonnen. Niet ongerust worden, het gaat al weer beter en hier in Pokhara is het loeiheet.
Ik heb voldoende antibiotica tot ik weer thuis ben en Jan heeft ook nog. We zijn nu dus weer in Pokhara en hebben een middenweg via Landruk genomen die korter was... hier hebben we vier dagen over gelopen. We zijn dus niet naar Poon Hill geweest maar niemand vond dat erg. We hadden immers ons hoofddoel bereikt en dat me al heel gelukkig. Met de verschillende zonsopgangen die we gezien hebben ben ik tevreden en hier in Pokhara heb ik ook al weer zons-opkomst en -ondergang meegemaakt.
Nu beginnen we goed te voelen dat de trekking toch vermoeiend was en zijn blij dat we even uitgelopen zijn.
16 april gaan we drie dagen naar Chitwan naar het Rhino Residency Resort wat inhoud dat we de derde dag al weer naar Kathmandu gaan, naar het zelfde hotel als aan het begin van onze vakantie.
Terug in Pokhara zagen we Gopal weer die ook terug was van zijn tenttrek expeditie. Sombadur ging terug naar Kathmandu naar zijn vrouw.

Gopal heeft ons meegenomen naar Moondance restaurant en ik kan wel zeggen dat wel een van de beste restaurants van Pokhara is. Wat hebben we daar lekker gegeten. We wilen nergens anders meer eten...zooooo lekkker..... :) eten , sfeer en muziek is goed!
Zaterdag heeft Gopal ons meegenomen naar een hindoestaanse tempel waar trouwceremonies plaats vinden maar helaas was het zaterdag en werd er niet gehuwd.
Het was wel heel spannend om de lokale bus uit te komen want vol betent hier nooit vol.. mensen hangen aan de raamojes.. boven op het dak.. je kunt het zo gek niet bedenken...er kunnen er altijd nog meer bij .. tot mensen ruzie beginnen te krijgen . De arme verkoper met z'n marktwaar (speelgoed) werd platgedrukt en iemand uit een hogere kaste begon deze man te jennen... genoeg belevenissen hier....

Gisteren hebben we de World Peace Pagode bezocht boven het Pewa-meer het was heiig dus het uitzicht was niet echt heel goed maar de Pagode zag er mooi uit. 's Middags hebben we heel relaxt aan het meer gezeten in een tuin van een restaurant en hebben hier onze kaarten geschreven. Caroline stuur je me even een mailtje met je adres? (staat niet in m'n adresboek)(gmail graag)
In het straatje naast ons Guesthouse is een tentje waar we iedere dag een halve liter versgeperste jus d' orange drinken en dat voor 95 cent p.p. ..... Ik krijg er nu al zin in.... want het is hier naast het internet cafe...... :)
Het is lunchtijd en we gaan zo bedenken wat we vanmiddag gaan doen... eerst naar de Jus......

Lieve groeten van ons.