Hehe... eindelijk internet en een verslag

Zondag 15 mei

We vertrekken later dan gepland met onze vakantie omdat papa ineens in het ziekenhuis terecht kwam en toen hij er weer bijna uit mocht werden we pijnlijk verrast door het bericht dat Chenny en Martin uit elkaar zijn.
We hebben nog geen route gepland en besluiten eerst naar België af te zakken om te zien hoe het met Chenny gaat.
Chenny en Martin waren op de ecologische/biologische boerderij Plukrijp… een help-x project waar zij een aantal weken zouden helpen voor kost en inwoning.
We mogen er op het erf staan met onze camper maar na dat ene avondje wilde ik graag een dag langer blijven om nog even langer met Chenny samen te zijn en om te voelen of het ok is. De eigenaars van de boerderij zijn uiterst gastvrij en vriendelijk… iedereen is welkom en er komen dagelijks mensen aanwaaien om mee te helpen… sommigen voor een dag en sommigen voor langere tijd. De extra dag die we daar gebleven zijn hebben we ook meegeholpen en hebben erwtenplanten die al eigenlijk in te lange kronkels op de grond lagen ontwart en met touwtjes omhoog geknoopt. Een lastig klusje want sommige stengels wilden bijna breken (Gnif… ik hoop dat Frank niet de gebarsten stengels gaat tellen) Kippen mogen over het hele terrein rond lopen maar dan wel in looptunnels van gaas.. kunnen ze over het hele terrein rennen zonder de aardbeien kapot te pikken of aan andere lekkernijen te zitten.. echte ‘kippenrennen’ dus… :)
‘s Avonds na het eten stelt Frank voor om de volle kruiwagen met koriander fijn te knippen om er pesto van te maken.. zonde van de prachtige bloempjes maar ik heb gelukkig al wel een kostelijk plaatje.. met een heel clubje wordt daar de schaar in gezet en is die kruiwagen zo leeg..
Tja… over die boerderij en hoe het er aan toe gaat is eigenlijk wel heel veel over te vertellen.

17 mei
Intussen zijn we aardig km verder… we sjezen met een rot vaart Duitsland in en slapen achter het schoenen-museum in Hauenstein..
daar was een camperplaats voor ongeveer 6 campers.
Vanuit Hauenstein rijden we naar Oostenrijk.. al ver vanuit de verte zien we de bergen.. er ligt nog behoorlijk veel sneeuw op de toppen.. prachtig ! ..
even speelt bij mij de gedachte door het hoofd waarom we in vredesnaam naar Toscane willen want Jan en ik zijn allebei helemaal wild van de bergen..
maar er is nog geen kabelbaan open en zonder kabelbaan worden de dagtochten te groot en te zwaar.

Als we op woensdagavond (18 mei) de Reschensee bereiken zijn we met onze camper de enige op die enorme parkeerplaats. We staan met de neus naar het meertje en denken nog even van het mooie uitzicht te genieten.. even maar.. want 10 minuten later komt de brandweer van Reschen een oefening houden voor onze neus..
komisch.. en het levert wel wat leuke plaatjes op.

Op donderdag 19 mei worden we ’s ochtends vroeg wakker.. terwijl de zon al heerlijk schijnt hangt er een mooie waas boven het meertje.
We lopen er even wat rond.. schieten wat foto’s.. en bij het ontbijt besluiten we om nog een dag langer bij de Reschensee te blijven om een korte wandeling te maken naar een berghut op bijna 2100 m hoogte.. als de kabelbaan het had gedaan waren we vast met de kabelbaan gegaan maar nu moeten we het zelf klimmen.. bekaf ben ik nu ik dit schrijf.. die wandeling was mooi maar viel vet tegen in zwaarte en tijd.. de tijden klopten niet.. de markering was soms niet meer te vinden waardoor we stukken terug moesten lopen wilden we niet gaan verdwalen.. je wilt niet weten hoe blij ik was toen ik terug was bij de camper en in het zonnetje op een stoel kon gaan zitten.
Jan hielp mee met de voorbereidingen voor een heerlijke kerrie maaltijd met verse erwtjes die we gekregen hadden bij plukrijp.

Vrijdag 20 mei
Als we bij de Reschensee weg rijden willen we eigenlijk naar Glorenza..
Glorenza is een klein middeleeuws stadje met drie poorten en een stadsmuur dat goed bewaard is gebleven.. een mooi klein stadje waar ik ooit eerder geweest was maar Jan nog niet.
Maar het uitzicht op de bergen in de verte is zo fantastisch mooi dat we besluiten om onze plannen vaarwel te zeggen en naar Zwitserland te rijden.. we willen over de Umbrailpas maar deze blijkt gesloten te zijn en zo wordt onze route door Zwitserland ineens toch nog een stukje langer... We rijden via Samedan en komen over de Bernina pass.. het ziet er echt heel mooi uit en we raken niet uitgekeken en we beseffen dat we ook enorm boffen met het mooie weer.. boven op de pas is het nog goed uit te houden in korte broek en t shirt.
Als ik op de kaart kijk zie ik dat we op de weg die we rijden Capo di Ponti zullen passeren en daar hebben we twee jaar geleden ook overnacht op een beheerde camperplek. Als we daar naar toe rijden moeten we nog over een pas waar de weg zo smal is dat schietgebedjes de lucht in gelanceerd worden om maar geen campers of andere vrachtwagens tegen gaan komen.. de personen auto’s die we passeren gaan rakelings langs ons heen. Als Jan in de remmen moet in een haarspeldbocht omdat de auto die naar beneden komt teveel ruimte neemt moet hij daarna de hellingproef doen…pfff… ik weet niet wie van ons twee meer zweet in z’n handen had…en als we ook nog weer door een dorpje rijden waar de straat zo smal is dat we net tussen de huizen door kunnen rijden zonder dat de spiegels de muren raken zijn we blij als we in Capo di Ponti zijn…
En nu… hier in Capo di Ponti probeer ik me te herinneren hoe de weg verder gaat… gnifff… we zullen het wel zien..

Zaterdag 21 mei
We troffen het wel hoor.. terwijl we naar Toscane reizen is het 31 graden en bijna niet mee uit te houden met de zon voor in de cabine.. dus een boomrijke camping is en was zeer welkom.. we staan nu op camping Viagra… zo heet tie natuurlijk niet echt maar issie wel makkelijk te onthouden.. :D
De camping is dicht bij Pisa… volgens Jan zouden we het kunnen fietsen.

Groeten en een dikke zoen...
Mieke en Jan